هدف از انجام این فراتحلیل بررسی و مقایسه اثر مکمل های آلی و غیرآلی روی بر عملکرد بره های پرواری بود. بر اساس جستجوی انجام شده از هفت مطالعه وارد شده در این فراتحلیل، 14 مقایسه برای میانگین افزایش وزن روزانه، 12 مقایسه برای میانگین مصرف خوراک روزانه، 11 مقایسه برای غلظت میزان روی در سرم/پلاسما و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز و در نهایت 13 مقایسه برای فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز مورد استفاده قرار گرفت. از هر دو مدل اثرات ثابت و تصادفی برای ترکیب اندازه اثر استفاده شد. برای بررسی میزان سوگیری انتشار از نمودار قیفی و آزمون های آماری استفاده شد. نتایج این فراتحلیل نشان داد افزودن مکمل روی در جیره غذایی، تاثیر مثبتی بر افزایش وزن روزانه (17/0± 5/0+)، افزایش روی سرم/پلاسما (225/0± 13/1+)، افزایش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز (205/0± 4/1+) و سوپراکسید دسموتاز (226/0± 8/0) داشت. این درحالی است که مصرف مکمل روی تاثیر معنی داری بر میانگین مصرف خوراک (161/0± 05/0-) و ضریب تبدیل غذایی (241/0± 06/0) نشان نداد. مقایسه فرم آلی و غیرآلی مکمل روی نیز نشان داد فرم آلی، به ویژه پروتئینات– روی در مقایسه با فرم غیرآلی تاثیر بیش تری بر بهبود عملکرد دام دارد.

چکیده آزمایشی به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل های آلی و معدنی روی بر عملکرد رشد، فراسنجه های هماتولوژی، پروفیل مواد معدنی و لیپیدی خون در بره های پرواری به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تعداد 30 رأس بره نر با سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن 8/2 ± 8/30، به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1-جیره غذایی پایه بدون مکمل روی (حاوی 72/19 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک)؛ 2-جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی متیونین؛ 3-جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک به شکل روی پروتئینات؛ 4-جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی گلایسینات و 5-جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی سولفات بودند. این آزمایش 70 روز به طول انجامید. میزان ماده خشک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تعیین گردید. میانگین افزایش وزن روزانه و ماده خشک مصرفی برای همه گروه های تغذیه شده با مکمل روی بالاتر از گروه شاهد بود و ضریب تبدیل نیز بهبود پیدا کرد. علاوه بر این، فراسنجه های خونی در روزهای صفر، 35 و 70 آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت روی و هموگلوبین و تعداد گلبول های قرمز و سفید خون با افزودن روی به جیره بطور معنی داری افزایش یافت، اما در بین تیمار های دریافت کننده مکمل اختلاف معنی داری وجود نداشت. غلظت آهن پلاسما به طور معنی داری در بره های دریافت کننده سولفات روی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. در بین تیمار ها از نظر غلظت پلاسمایی مس، کلسیم، فسفر، تری گلیسیرید، کلسترول و لیپوپروتئین ها (شامل HDL، LDL و VLDL) اختلاف معنی داری وجود نداشت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از مقدار 30 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک از منابع روی متیونین، روی پروتئینات، روی گلایسینات و روی سولفات سبب بهبود عملکرد رشد، میزان روی پلاسما و فراسنجه های هماتولوژی در بره های پرواری تغذیه شده با جیره پایه حاوی 72/19 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک شد.

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سولفات روی بر صفات رشد، خصوصیات لاشه و غلظت عنصر روی و عنصر مس سرم خون و غلظت روی (میلی گرم/کیلوگرم) در بافت های مختلف لاشه و خصوصیات لاشه شامل صفات طولی، وزن بخش های مختلف و آلایش های داخلی و خارجی آن در بره های سنجابی بود. نتایج نشان داد استفاده از مکمل سولفات روی سبب کاهش معنی دار ماده خشک مصرفی؛ وزن نهایی، وزن لاشه بدون دنبه و طول لاشه نسبت به دو گروه شاهد و مکمل روی آلی گردید (05/0>P). مکمل روی آلی سبب افزایش معنی دار طول ران و دست گردید (001/0=P). غلظت روی در دو عضله چهار سر ران (Quadriceps femoris) و راسته (Longissimus dorsi ) تحت تأثیر استفاده از مکمل روی آلی یا معدنی روی قرار نگرفت ولی غلظت روی در بافت های پانکراس، شش و قلب بره های دریافت کننده مکمل روی آلی؛ بیشتر از دو گروه دیگر بود (001/0=P). اندازه گیری غلظت عنصر روی در مدفوع نشان داد زیست فراهمی مکمل سولفات روی کمتر از مکمل روی-متیونین می باشد (001/0=P). غلظت عنصر روی و مس سرم در بره های دریافت کننده مکمل روی آلی و معدنی تحت تأثیر مکمل معدنی روی قرار نگرفت(05/0

زمینه مطالعه: کاهش حساسیت انسولینی و لیپولیز گسترده در حوالی زایمان از جمله علل معمول وقوع بیماری های متابولیکی مرتبط با متابولیسم انرژی در میش می باشند. هدف: تحقیق حاضر با هدف مطالعه اثر روی آلی بر متابولیسم گلوکز و شاخصه های مقاومت به انسولین در میش های اوایل دوره شیرواری طراحی شد. روش کار: 18 راس میش نژاد قزل براساس میزان روی آلی دریافتی به سه گروه؛ CTR (جیره پایه بدون افزودنی روی)، LZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 30 میلی گرم به ازای ماده خشک خوراک) و HZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 300 میلی گرم به ازای ماده خشک خوراک) تقسیم بندی شدند. نتایج: نتایج مطالعه حاضر تفاوت معنی داری بین گروه های مورد مطالعه در مقادیر گلوکز، اسیدهای چرب غیراستریفیه، بتاهیدروکسی بوتیرات، کلسترول و تری گلیسرید و نیز عیار انسولین خون میش ها نشان نداد. همچنین اثر روی بر نسبت انسولین به گلوکز در بین گروه-های آزمایشی غیر معنی دار بود (05/0p ) در غلظت روی سرم خون میش های دریافت کننده مکمل ایجاد نمود. مساحت سطح زیر منحنی (AUC60, AUC120) برای گروه کنترل و LZn بیشترین و برای گروه HZn کمترین مقادیر را نشان داد (05/0>p ). نرخ پاکسازی گلوکز در میش های دریافت کننده مکمل زینک-متیونین نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. زمان لازم برای رسیدن غلظت گلوکز به نصف در میش های دریافت کننده روی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (001/0>p ) که نشان دهنده حالت بهبودی حساسیت به انسولین و وضعیت متابولیسم گلوکز است. نتیجه گیری نهایی: یافته های تحقیق حاضر نشان می دهند که مکمل غذایی زینک-متیونین در بهبود بالانس منفی انرژی و جلوگیری از مقاومت به انسولین در میش های شیروار پس از زایش مؤثر بوده و این احتمال وجود دارد که پاسخ به انسولین در میش ها در کنار استفاده از مکمل های حاوی روی بهبود پیدا کند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ثر مصرف کمپلکس های آلی منگنز، روی و مس (پیوند شده با گلایسین-یا متیونین-) به جای شکل های سولفاته (برابر یا دو برابر توصیه NRC) بر سلامت، باروری و متابولیت های خون گاو شیری و گوساله بررسی شد. دو ماه پیش از زایش، 60 رأس گاو آبستن هلشتاین در شش گروه آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی تقسیم شدند. شش جیره حاوی 1-سولفات منگنز، روی و مس، برابر توصیه NRC، 2-گلایسین منگنز، روی و مس، برابر توصیه NRC، 3-متیونین منگنز، روی و مس، برابر توصیه NRC، 4-سولفات منگنز، روی و مس، دو برابر توصیه NRC، 5-گلایسین منگنز، روی و مس، دو برابر توصیه NRC، 6-متیونین منگنز، روی و مس، دو برابر توصیه NRC آزادانه تغذیه شدند. غلظت ایمونوگلوبولین G در آغوز و خون، عفونت رحم، ورم پستان، جفت ماندگی، لنگش، کتوز، کیست تخمدانی، مرگ گوساله، باروری و غلظت گلوکز، تری گلیسرید و کلسترول خون (پنج بار خونگیری؛ از 60 روز پیش تا 100 روز پس از زایش) تعیین شد. تغذیه کمپلکس های آلی عناصر به جای شکل سولفاته اثری بر ایمونوگلوبولین G، صفات باروری و متابولیت های خون گاو و گوساله نداشت، اما سبب کاهش ورم پستان و لنگش شد. افزایش سطح عناصر نیز وقوع ورم پستان و لنگش را کاهش، و غلظت عددی ایمونوگلوبولین G آغوز را افزایش داد، اما تأثیری بر سایر صفات نداشت. در مجموع، تغذیه کمپلکس های آلی گلایسین-یا متیونین-منگنز، روی و مس و همچنین افزایش سطح این عناصر در جیره گاوهای خشک و شیرده دارای آثار مثبت بر سلامت حیوانات، بدون تغییر در صفات باروری بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با6 گروه آزمایشی و 4 تکرار، به منظور ارزیابی نسبت های مختلف سلنیوم آلی به غیرآلی (100:0، 70:30، 50:50، 30:70 و 0:100) بر عملکرد و فراسنجه های خونی مرغ های مادر گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد که در کل دوره میزان نطفه داری، درصد تخم مرغ های قابل جوجه کشی، درصد جوجه درآوری و درصد تولید جوجه در گروه های آزمایشی حاوی نسبت های مختلف سلنیوم آلی نسبت به گروه حاوی 100 درصد سلنیوم غیرآلی و شاهد به طور معنی داری بالاتر بود. کیفیت تخم مرغ تولیدی از مرغ های تغذیه شده با نسبت های مختلف سلنیوم آلی به طور معنی داری بهتر از تخم مرغ های گروه شاهد و گروه حاوی 100 درصد سلنیوم غیرآلی بود (p<0.05). در هفته چهارم، تعداد گلبول های سفید خون مرغ های تغذیه شده با جیره حاوی نسبت 70:30 درصد سلنیوم آلی به غیرآلی در مقایسه با سایر گروه ها به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05). در هفته هشتم، نسبت هورمون های تیروئیدی T4 به T3 در مرغ های تغذیه شده با جیره حاوی 100 درصد سلنیوم آلی به طورمعنی داری کمتر از مقدار مربوط به مرغ های تغذیه شده با جیره شاهد و 100 درصد سلنیوم غیرآلی بود (p<0.05). نتایج آزمایش اخیر نشان داد که مکمل سلنیوم آلی موجب بهبود عملکرد تولید، تولید مثل و کیفیت تخم مرغ در مرغ های مادر گوشتی در انتهای دوره آزمایش می گردد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.